Uzun zaman önce zamanın çok ötesindeki bir yerde bir adam yolun kenarına bir kuyu kazmış. Bu güzel kuyunun yanından her kim geçerse kuyuyu kazan kişiye minnet duyuyor ve kuyunun başında dua ediyormuş.

            Günlerden bir gün bir adam kuyuya düşmüş. Yaralanmış ve boğularak ölmüş. Bunu duyan halk kulaktan kulağa bu bilgiyi yaymış. Halk artık kuyunun lanetli olduğunu düşünüyor ve onu yapanın şeytanın yeryüzündeki gölgesi olduğunu konuşuyorlarmış. Söylentiler hızla kulaktan kulağa söylenmiş, yayılmış ve benimsenmiş.

            Polis o dönem uzun bir araştırma yapmış. Ve araştırmanın sonunda kuyuya düşen kişinin zil zurna sarhoş bir hırsız olduğu anlaşılmış.

            Bu bilginin hemen ardından halk, artık o kuyuya Adalet’in kuyusu diyor ve yapanın bir eren olduğuna inanıyormuş. Halk her kuyunun yanından geçerken kuyuyu kazan kişiye minnet duyuyor ve kuyunun başında dua ediyormuş.